ویرجینیا وولف با انتشار رمان خانم دلوی در سال ۱۹۲۵ انقلابی در ادبیات به وجود آورد. این رمان شاهکار وولف است و وولف هم نویسنده ای که در قرن بیست و یکم، بیش از شصت سال پس از مرگش، هنوز یکی از بزرگترین نویسندگان جهان است. خانم دلوی با پیرنگ های لایه لایه اش متنی است چند صدایی، و تأملی است در زمان، مکان، ادراک، خاطره و تجربه. خواندن این رمان تجربه ای است منحصر به فرد که در آن همراه با راوی از ضمیر هشیار به ضمیر ناهشیار می لغزیم؛ شخصیت ها را از درون و بیرون می بینیم؛ از ذهنی به ذهن دیگر نفوذ می کنیم؛ از خیال به واقعیت و از خاطره به این دم، اکنون، که پیوسته در تغییر است و سنگین بار از تمامی لحظه های پیشین، تمامی تاریخ، پیش از تاریخ. او خود شیوه ای را که برای نوشتن این رمان کشف کرده چنین وصف کرده است: «غارهای زیبایی پشت شخصیت هایم حفر می کنم… قضیه این است که غارها به هم متصل شوند و هر کدام در لحظه حال به روشنایی روز بیایند.» و ما خوانندگان با او به اعماق می رویم، به زیر سطح «واقعیت» که مرزی با خیال ندارد، سیال است، به غارِ تیره و دورِ روح، آنجا که ذهن هر فرد به ذهن دیگران می پیوندد، به مغازه ای وسیع که همه نقب ها به آن ختم می شوند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .