دکتر ضیاء موحد از قدیم در کنار فلسفه و منطق و نقد ادبی گوشه چشمی به شعر نیز داشته است. از او پیش از این مجموعه شعرهای "غرابهای سفید"، "بر آبهای مرده مروارید" و "مشتی نور سرد" منتشر شده بود. شعری از این مجموعه را با هم می خوانیم: به زیر سایه بید نشسته بودیم و می نوشتیم به زیر سایه بید درخت بید نمی دانست چه می نویسیم و چیست خوشتر از بودن و نوشتن به زیر سایه بید و من که زیر سایه پربرگتر درخت جهان سطرهای خود را نوشته ام می دانم که باد بود که بر بید و ما نشسته بودیم و می نوشتیم به زیر سایه بید