ذکر جمیل سعدی در ملفوظات اصیل چشتی/فریامنش/دوستان

ویژگی های محصول

1. نویسنده: مسعود فریامنش

1. نوع جلد: شومیز - رقعی

1. تعداد صفحات: 192

1. سال چاپ: 1404

1. ناشر: دوستان

دهه‌ها پیش از آنکه ابن‌بطوطه، جهانگرد مغربی، ابیات سعدی شیرازی از زبان خنیاگران خنسا (هانگ زو یا هانک چو) در چین بشنوند و البته سالیانی چند پیش از تشییع مولانای بلخ بر دست مریدانش با اشعار «نادره گفتار» ادب فارسی، اکنون می‌دانیم که صوفیان چشتی در شبه‌قاره هند مجالس درس و سماع خویش را با اشتعار شیخ اجل رونق می‌دادند و کلام و تعالیمشان را به زیور اشعار وی می‌آراستند. برمبنای این پژوهش این اندازه پیداست که سابقه رواج شعر سعدی در میان صوفیان چشتی به نیمه‌های سده هفتم قمری (پیش از 664ق) باز می‌گردد، و نخستین خوانش‌ها از شعر شیخ اجل در هند نیز خوانشی صوفیانه بوده است. افزون بر اینها، سعدی نزد نخستین صوفیان چشتی از اصحاب حال و ذوق و شعرش متضمن معانی بلند عرفانی تلقی می‌شده تا بدانجا که هم از نقد و تعریض برخی فقها و علمای متشرع هند در امان نماند و هم دیوان‌اش، پس از سالیانی چند از مرگ وی به جایگاه متنی صوفیانه و خانقاهی در حلقات چشتی برکشیده شد.