در سال 1958 جان هیوستن فیلم ساز امریکایی از ژان پل سارتر می خواهد تا در بارۀ فروید و دستاورد هایش در علم روان کاوی فیلم نامه ای بنویسد . سارتر با طیب خاطر پیشنهاد را می پذیرد و یک سال بعد فیلم نامۀ قطوری تحویل می دهد که به قول هیوستن ” پهن و زمخت بود، مثل ران های من ” . هیوستن تقاضا می کند تا قسمت هایی حذف یا تعدیل شود . نسخۀ تحریر دوم نیز ، با همان انشای آشنای سارتر ، حجیم و قطور می شود. فیلم سرانجام در سال 1961 با عنوان ” فروید ، امیال پنهان ” با هنر نمایی مونتگمری کلیفت در نقش فروید ، به تمایش در می آید. در کتاب حاضر گرچه سارتر سرانجام برای مسألۀ خود وضع کرده اش ( “آِیا می توان هم طالب لذت بود و هم دوست داشت ؟”) پاسخی پیدا می کند ، و گرچه فروید را از سایۀ پدر می رهاند و از او ” پدر روانکاوی ” می سازد ، ولی خود آیا فرزند “کلمات” باقی نمی ماند؟
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .