«حتّای زندگی» دوباره باز دوره مرگ است کنار زنده ماندنِ آدم ها در سیزده تصویر، داستان، روایت قصه، خیال و شاید غزل! نمی دانم؛ تو هر چه خواستی، هرجور خواستی بخوان این بازی را! بخوانِشان به مهربانی سرانگشت چشم هات که جهان تازه شود به گشاده دستی آسمان و خاک. به وقتِ کلمه، بهار را به یاد درختان خواب زده می آوری؛ به یاد حتّای زندگی؟
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .