مناقب العارفین پس از ابتدانامه (ولدنامۀ) سلطان ولدو رسالۀ سپهسالار، سوّمین و مفصلترین کتاب در زمینۀ زندگانی مولانا جلالالدین بلخی و اسلاف و اخلاف اوست که احمد افلاکی عارفی، متولّد بین سالهای 690_685 ه / 1291_1286 م، یعنی 13 یا 18 سال بعد از وفات مولوی تألیف کرده است. افلاکی یا به سبب آشنایی با علم هیئت و یا انتساب به جلالالدین فریدون چلبی معروف به امیر عارف، نوۀ مولانا، عارفی نام گرفته است. وی در سال 718 ه / 1318 م بهفرمان مرشد خود امیر عارف تألیف این کتاب را آغاز کرده و در 754 ه / 1353 م به پایان رسانده است. افلاکی با بهاءالدّین ولد، پسر مولانا (712 ه / 1312 م)، امیر عارف چلبی (720 ه / 1320 م)، عابد چلبی (739 ه / 1338 م)، واجد چلبی (743 ه / 1342 م) علاوه بر چلبیان بسیاری از مریدان و دلباختگان مولانا که در حیات بودند، اطلاعات دست اوّل در اختیار مؤلف قرار دادهاند. افلاکی بعضی از روایات را از قول «کبار اخیار» و بعضی دیگر را از گفتۀ یکی از پیروان مولانا با توضیح لازم دربارۀ راوی نقل کرده است. مناقب العارفین را زندهیاد استاد پروفسور تحسین یازیجی در انجمن تاریخ ترک با تصحیح و توضیح به چاپ رسانده است. مقدمۀ مبسوطی بر کتاب نوشته که اینجانب به فرمودۀ آن استاد ترجمه کردهام که بر کتاب چاپ آنکارا 1974 افزوده شده است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .