داستان کوتاه فرانسوی در قرن نوزدهم که دوران شکوفایی است، بهخصوص از دو رگۀ آشکارا متضادِ «رآلیسم» و «فانتاستیک» بهرهبرداری میکند و چندان موضوعی هم نیست که موردِ استفادهاش قرار نگیرد، و هر لحنی هم در خلقِ آن به کار گرفته میشود. در همین قرن است که مدونترین نظریههای مربوط به داستان کوتاه پدید میآید و داستان کوتاه به مثابه یک «ژانر» ادبی روی مینماید. اقبال به این نوع ادبی به حدی است که حتی بودلر، شاعر و از بنیانگذاران سمبولیسم نیز در زمینۀ داستاننویسی هم طبعآزمایی می کند. تأکید بر تمرکز ماجرا، محدودیت شخصیتها و پایانِ غالباً پیشبینی نشدۀ ماجرا از ویژگیهای داستاننویسی در این قرن است. در قرن بیستم، قرن رونمایی مکتبهای جدید هنری، آن چه در عالم ادب روی میدهد بر داستاننویسی نیز اثر میگذارد. شمارِ آن دسته از نویسندگان که به نوشتن داستان کوتاه نیز رغبت نشان میدهند از حد به در است و برخی از آنان هم هستند که چیزی جز داستان کوتاه نمینویسند. موروآ، آرلان، امه، بولانژه، آرنو، لانو، و بالاخره نامدارانی چون سارتر، کامو، ورکور، از طبعآزمایی در این عرصه فارغ نمیمانند. در مجموعۀ حاضر سعی بر آن بوده که نمونههای گوناگونی از نویسندگانی با سلیقههای متفاوت ارایه شود و چنین امری لزوماً آثاری با ارزشهای متفاوت و نه همه در یک سطح را در کنار هم قرار میدهد. باید افزود که حجم در نظر گرفته شده برای این مجموعه اجازه نمیدهد که از تمام داستاننویسان اثری ارایه شود.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .