داستان کوتاه فرانسوی در قرن نوزدهم که دوران شکوفایی است، به خصوص از دو رگۀ آشکارا متضادِ «رآلیسم» و «فانتاستیک» بهره برداری می کند و چندان موضوعی هم نیست که موردِ استفاده اش قرار نگیرد، و هر لحنی هم در خلقِ آن به کار گرفته می شود. در همین قرن است که مدون ترین نظریه های مربوط به داستان کوتاه پدید می آید و داستان کوتاه به مثابه یک «ژانر» ادبی روی می نماید. اقبال به این نوع ادبی به حدی است که حتی بودلر، شاعر و از بنیان گذاران سمبولیسم نیز در زمینۀ داستان نویسی هم طبع آزمایی می کند. تأکید بر تمرکز ماجرا، محدودیت شخصیت ها و پایانِ غالباً پیش بینی نشدۀ ماجرا از ویژگی های داستان نویسی در این قرن است. در قرن بیستم، قرن رونمایی مکتب های جدید هنری، آن چه در عالم ادب روی می دهد بر داستان نویسی نیز اثر می گذارد. شمارِ آن دسته از نویسندگان که به نوشتن داستان کوتاه نیز رغبت نشان می دهند از حد به در است و برخی از آنان هم هستند که چیزی جز داستان کوتاه نمی نویسند. موروآ، آرلان، امه، بولانژه، آرنو، لانو، و بالاخره نامدارانی چون سارتر، کامو، ورکور، از طبع آزمایی در این عرصه فارغ نمی مانند. در مجموعۀ حاضر سعی بر آن بوده که نمونه های گوناگونی از نویسندگانی با سلیقه های متفاوت ارایه شود و چنین امری لزوماً آثاری با ارزش های متفاوت و نه همه در یک سطح را در کنار هم قرار می دهد. باید افزود که حجم در نظر گرفته شده برای این مجموعه اجازه نمی دهد که از تمام داستان نویسان اثری ارایه شود.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .